Ik laat me nog wel eens verleiden. Dan is er zo’n bericht via één van de social mediakanalen dat veel stof doet opwaaien. Je weet dat iedereen daar een mening over heeft. Misschien niet jouw mening maar ja, het nieuws wordt tegenwoordig zo verspreid dat je wel MOET reageren. En het is zo makkelijk. Even een like, even een smiley, even een kotsend gezichtje. Hup je mening kun je zo de ether in slingeren.
Terwijl ik ondertussen wel weet dat ik voor mijn eigen gemoedsrust dit beter niet kan doen. Even de reacties bekijken. Verwondering, verbazing, walging. En toch doe ik het, tegen beter weten in.
Meningen tellen, we worden uitgenodigd een mening te hebben en die vooral ook te delen. We stimuleren het zelfs. Bij elk bedrijf dat we begeleiden, staat het geven en ontvangen van feedback centraal. Waarom eigenlijk?
Met stip op nummer 1: omdat directe feedback op wat we zien, wat dat met ons doet en waarom je daarover wil praten er veel tijd en leed bespaard kan worden. Omdat hele gerichte positieve feedback dé motivatie is.
Ik zeg altijd gekscherend, maar ik meen het wel: wij zouden als organisatieadviseur, trainer en coach geen werk meer hebben als feedback nou eens echt gebruikt gaat worden op de werkvloer.
Maar staat die uitspraak niet haaks op de waslijsten van directe feedback via social media waar onze tenen allemaal wel eens van gaan krullen en die van mij zeker?
Een dunne lijn
Waar ligt de scheidslijn tussen feedback die raakt, maar wel effectief is en een ongezouten mening? Nog steeds een mening van iemand maar voor de ontvanger (of lezer) onbegrijpelijk, irritant en soms zelfs kwetsend.
Wanneer ik deze vragen stel bij de groepen die we begeleiden, krijg ik al snel terug: “Ja hallo, hier moeten we wel samenwerken. Ja hallo, dat doe ik niet in iemands gezicht. Ja hallo, als ik zeg wat ik vind, dan heb ik geen baan meer.” Een gefundeerde angst of fantoompijn?
Cultiveer je Cultuur
Het zal geen verrassing zijn: ik geloof in een feedbackcultuur. Maar het gaat niet vanzelf, daar moet je aan werken. Moeilijk? Soms. Maar het begint bij hele kleine dingen. Ban de e-mail, het is de doodsteek onder elke cultuur die je wenst te ontwikkelen en behouden.
Ga weer in gesprek. Kweek begrip en zeg wat je voelt. Kweek incasseringsvermogen, het mag best schuren in een samenwerking, daar wordt het alleen maar mooier van. Maar zorg wel dat je op dezelfde pagina aan het werk bent en een gezamenlijk doel voor ogen hebt.
Begin met je beoordelingscyclus te herzien en verander deze mastodont van onbegrip, procedureel geschrijf en tijdrovende processen. De medewerker is écht in staat om feedback te verzamelen die raakt maar wel begrijpelijk is en waar hij/zij wat mee kan.
Hulp nodig? We brengen je graag een vrijblijvend uurtje frisse wind. Neem hier contact met ons op.
